P. Korcelii podaje, że w miastach żyje już obecnie ponad 3 miliardy ludzi, co drugi spośród ogółu mieszkańców Ziemi. Według szacunków ONZ w ciągu następnych dwudziestu lat ich liczba może zwiększyć się o dalsze 2 miliardy. Na miasta przypadnie w tym okresie ponad 90 procent ogólnego przyrostu ludności świata [1]. Aby zdać sobie sprawę ze skali wyzwań, jakie wiążą się z zarządzaniem największymi miastami na świecie postanowiłem przygotować graficzną reprezentację liczby ich mieszkańców na tle Warszawy. Jestem przekonany, że wzrost liczby mieszkańców nie przekłada się liniowo, ale raczej wykładniczo na trudności związane z funkcjonowaniem tak skomplikowanych tworów.
Gwałtownemu rozwojowi megamiast towarzyszy degradacja środowiska. P. Korcelli wskazuje, że wzrost liczby mieszkańców takich jednostek jest szybszy niż rozwój infrastruktury. Podkreśla on również, że niekontrolowane rozprzestrzenianie się stref zurbanizowanych potęguje konflikty w użytkowaniu terenów, na których przemieszane są funkcje przemysłowe, mieszkaniowe, transportowe. Lokalne systemy ekologiczne cechuje niestabilność, ryzyko wystąpienia sytuacji kryzysowych – braku wody, zatrucia powietrza i gleby, degradacji roślinności [1].
Wg danych ONZ na świecie są 23 megamiasta, czyli takie, gdzie żyje ponad 10 mln mieszkańców. Z tych 23 największych miast aż 12 znajduje się w Azji, po 3 w Ameryce Północnej, Południowej i Europie oraz 2 w Afryce. Powstają one na skutek “eksplozji” dotychczasowych miast.
Można zadać sobie pytanie, czy należy spodziewać się powstawania jeszcze większych metropolii? P. Korcelii wskazuje, że w Europie granicą wzrostu okazała się liczba ok. 10 milionów mieszkańców. W Ameryce Północnej największe aglomeracje – Nowy Jork i Los Angeles osiągnęły wielkość 14 – 17 milionów mieszkańców i według prognoz nie należy spodziewać się dalszego ich wzrostu. W krajach Ameryki Łacińskiej wzrost megamiast (takich jak Meksyk i São Paulo) był bardzo szybki, w ostatnich latach obserwuje się jego spowolnienie. Niezwykle ciężko jest prognozować wzrost megamiast Indii – Bombaju, Kalkuty, Dehli, jak również miast innych krajów południowej Azji (takich jak Dhaka w Bangladeszu i Dżakarta w Indonezji). Również prognozy dotyczące rozwoju megamiast chińskich są bardzo rozbieżne. Serwis bryla.pl za dziennikiem “Daily Telegraph” podaje np., że w południowych Chin planuje się połączenie dziewięciu miast położonych w delcie Rzeki Perłowej w jedną mega-metropolię. Miasto będzie liczyć 42 mln mieszkańców, czyli będzie ono 3 razy większe od największego obecnie miasta na świecie. Metropolia ta ma powstać z połączenia miast Kanton (Guangzhou), Shenzhen, Foshan, Dongguan, Zhongshan, Zhuhai, Jiangmen, Huizhou i Zhaoqing. Planuje się, że zajmie ona powierzchnię ponad 41 tys. km kwadratowych – tyle, co jedna ósma powierzchni Polski. Liczba mieszkańców mega-miasta przekroczy liczbę mieszkańców całej Polski o 4 mln (obecnie ok. 38 mln ludzi).
Literatura:
[1] Korcelli P., Megamiasta, Polska Akademia Nauk, Warszawa 2008.
Polecane wpisy
Zestawiłem ze sobą budżety 10 największych miast w Polsce w roku 2013 (dla przypomnienia: budżet mia...
W pierwszym wpisie, który opublikowałem na tym serwisie, stwierdziłem że chciałbym, aby teksty publi...
Historycznie miasta powstawały w celach gospodarczych, politycznych i wojskowych oraz społeczno-cywi...
