W 2007 r. zespół pracowników naukowych Politechniki w Delft (Holandia), Politechniki Wiedeńskiej oraz Uniwersytetu w Lublanie (Słowenia) rozpoczął projekt European Smart Cities – analizę zdefiniowanych charakterystyk i wskaźników dla wybranych miast europejskich.

Miasta te zostały wybrane spośród ok. 1600 miast europejskich badanych w ramach projektu ESPON od 2007 r. (badań nad policentrycznym rozwojem regionalnym krajów Unii Europejskiej, Norwegii i Szwajcarii). Od 2013 r. wersję 2.0, a obecnie 3.0 projektu prowadzi Katedra Planowania Przestrzennego na Wydziale Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Wiedeńskiej. Analiza „stopnia inteligencji” prowadzona jest dla miast spełniające trzy kryteria:

• liczba mieszkańców między 100 a 500 tysięcy (miasta średniej wielkości, o typowej roli kulturotwórczej i gospodarczej),
• miasto ma najmniej jedną uczelnią wyższą (co gwarantuje odpowiedni kapitał intelektualny),
• obszar oddziaływania miasta obejmuje poniżej 1,5 mln mieszkańców (kryterium te zostało dobrane w taki sposób, by wykluczyć miasta zdominowane przez sąsiadujące z nimi wielkie aglomeracje).

Na tej podstawie w 2007 r. wybrano do badania 71 miast, dla których analizowano 81 wskaźników w 28 dziedzinach składających się na 6 obszarów modelu inteligentnego miasta:

• ECO – inteligentna gospodarka ,
• PEO – inteligentna populacja,
• GOV – inteligentne zarządzanie,
• MOB – inteligentna mobilność,
• ENV – inteligentne środowisko naturalne,
• LIV – inteligentne warunki życia.

Tyle samo miast wybrano do badania w 2013 r. W edycji 3.0 (2014) projektu badanie prowadzone jest na próbie 77 miast.

W dostępnych na stronie www projektu zestawieniach (interaktywna tabela rankingu miast dostępna jest pod adresem http://www.smart-cities.eu/?cid=3&ver=3.) czołówkę we wszystkich kategoriach stanowią miasta Beneluksu, Skandynawii i Finlandii, a z regionu Europy Środkowej – z Austrii. Specyficznym przypadkiem jest numer 1 na liście: Luksemburg, niewielka stolica Wielkiego Księstwa Luksemburgu, małego i bardzo bogatego kraju, miasto korzystające ze swego położenia geograficznego w niewielkiej odległości od wielu europejskich centrów gospodarczych. W kategoriach kapitału ludzkiego oraz zarządzania szczególnie wysoką przewagę mają miasta Szwecji, Danii i Finlandii: do pierwszych dziesiątek w obu tych rankingach „wcisnęły“ się poza nimi tylko holenderskie Nijmegen i słoweńska Lublana.

W rankingu jest 6 miast z Polski (w nawiasach miejsca według wskaźnika zbiorczego: Rzeszów (55), Szczecin (56), Bydgoszcz (62), Białystok (66), Kielce (68) i Suwałki (70) [Suwałki zostały dołączone do badania w edycji 2013.]. Jak widać, polska szóstka plasuje się na stosunkowo dalekich pozycjach (od 55. do 70. miejsca) w poszczególnych kategoriach. W kategorii gospodarczej najlepszą pozycję ma Bydgoszcz (60), w kategorii kapitału ludzkiego Szczecin (62), w kategorii zarządzania Białystok (45), w kategorii mobilności – Bydgoszcz (50), w kategorii środowiska naturalnego – Szczecin (47), w kategorii warunków życia – Rzeszów (50).

Tomasz Kulisiewicz

Absolwent informatyki na Politechnice Budapeszteńskiej (1974), doktorat z informatologii na Uniwersytecie Warszawskim (2015). Analityk rynku komunikacji elektronicznej. Zajmuje się także zagadnieniami zastosowań informatyki i komunikacji elektronicznej w administracji publicznej i w gospodarce, aspektami społecznymi oddziaływań technologii informacyjnych oraz historią polskiej informatyki i telekomunikacji. Zastępca dyrektora w Ośrodku Studiów nad Cyfrowym Państwem, wiceprezes Oddziału Mazowieckiego Polskiego Towarzystwa Informatycznego i sekretarz Rady ds Kompetencji Sektora IT PTI.

• Wszystkie artykuły autora: Tomasz Kulisiewicz
• Strona domowa
• Facebook
• Google+