Inteligencja miast z czasów sprzed masowych zastosowań informatyki uzewnętrzniała się w realizacji postulatów Karty Ateńskiej, a zwłaszcza hasła „słońce, przestrzeń, zieleń”. Autorom Karty Ateńskiej zarzucano jednak odhumanizowanie architektury i urbanistyki. Jako przykład takiego podejścia przywoływano sztandarową realizację: „maszynę do mieszkania”, ogromny blok mieszkalny wybudowany według planów Le Corbusiera w 1952 r. w Marsylii i nazwany Jednostką Mieszkaniową (Unité d’Habitation). W ogromnym budynku (w chwili oddania do użytku był to największy kubaturowo budynek świata) były 23 rodzaje mieszkań – od jednopokojowych po wielkie, dwupoziomowe, a na wysokości ósmego piętra znajdowała się dwukondygnacyjna ulica handlowa.